ROZPUSZCZALNIKI. Są to ciecze pochodzenia organicznego, posiadające niskie temperatury wrzenia, niezbyt lotne, stosowane w technice malarskiej do rozrzedzania farb i lakierów. Mają one również właściwość rozpuszczania różnych, przeważnie stałych produktów organicznych (np. asfaltów, smół, tłuszczów, żywic i podobnych), przy czym produkty rozpuszczone nie ulegają zmianom chemicznym i mogą po ulotnieniu się rozpuszczalnika powrócić do pierwotnej konsystencji. Użycie rozpuszczalnika jest niezbędne przy rozrzedzaniu spoiwa w farbie w celu obniżenia jego wiskozy do konsystencji roboczej, tj. do stanu, który umożliwiłby malowanie. Rozpuszczalniki służą również do zmywania starych pomalowań i do oczyszczania powierzchni tworzyw, które mają być pomalowane. Rozpuszczalnikami są: alkohole, estry, terpentyna, benzyna, aceton. Szczególne znaczenie jako rozpuszczalniki mają rozcieńczalniki („18″, „58″, „68″, „78″) produkowane specjalnie do tego celu. Aceton techniczny. Synonim: dwumetyloketon. Otrzymywany jest najczęściej przez powolną destylację technicznego octanu wapnia (szarego wapna) bez dostępu powietrza, w temperaturze nie przekraczającej 400°C, lub rzadziej metodą rozkładu kwasu octowego w wyższej temperaturze, w obecności barytu, na aceton i kwas węglowy. Aceton jest cieczą bezbarwną, wolną od zawiesin, o specyficznym aromatycznym zapachu, rozpuszczalną w wodzie bez zmętnienia w każdym stosunku, o c. wł. w temperaturze 15°C 0,798—0,801 W temperaturze od 56 do 58°C powinien przedestylować co najmniej 95%. Aceton rozpuszcza nitrocelulozę, żywice, tłuszcze, oleje, acetylen, werniksy żywiczne i celulozowe. Większe partie acetonu powinny być przesyłane w gąsiorach szklanych z korkiem doszlifowanym, z otworem z boku, w koszach z wikliny o wadze netto nie przekraczającej 50 kg. Do gąsiorów mogą być przyczepione deseczki lub dostatecznie mocny karton z napisem zawierającym: nazwę fabryki, nazwę produktu, rok produkcji, Nr partii, wagę brutto przy napełnieniu i wagę netto.