Klej do szkła, zastępujący balsam kanadyjski.
20 g bardzo jasnej kalafonii rozpuścić w 100 cm3 toluenu lub ksylenu w naczyniu szczelnie zamkniętym, często wstrząsając. Rozpuszczanie trwa 2…3 dni. Pozostawić w spokoju na dłuższy czas, aby cząstki nie rozpuszczone opadły na dno, co trwa kilkanaście dni. Zlać ostrożnie klarowny roztwór do parownicy, nakryć kawałkiem bibuły i pozostawić w temperaturze pokojowej w celu odparowania nadmiaru rozpuszczalnika. Gotowy klej powinien mieć konsystencję rzadkiego miodu. Zlać do słoika z zakrętką polietylenową lub poliamidową.

Przeznaczone do klejenia przedmioty szklane należy starannie odtłuścić i bardzo dokładnie wysuszyć, następnie lekko podgrzać. Nałożyć cienką warstwę kleju na obie sklejane powierzchnie, lekko docisnąć, usunąć pęcherzyki powietrza przez lekkie przesuwanie po sobie klejonych płaszczyzn, docisnąć mocniej we właściwym położeniu i zostawić na 2…3 dni. Klej przyrządzony na toluenie wysycha szybciej, niż sporządzony na ksylenie.

Miejsca klejone pozostają doskonale przezroczyste, jeżeli użyta kalafonia była prawie bezbarwna. Klej ten nadaje się do klejenia elementów optycznych (pryzmaty, soczewki), naczyń ze szkła kryształowego, do naklejania szkiełek nakrywkowych preparatów mikroskopowych. Spoiny są odporne na wodę i alkohol, nieodporne na działanie węglowodorów i podwyższonej temperatury. Wytrzymałość tak klejonego złącza na rozrywanie jest niewielka.