Podstawowe składniki szkliw to: czysty, bezbarwny piasek kwarcowy, kaolin, skaleń, węglan sodowy, węglan wapniowy, tlenki ołowiu, boraks. Jeżeli użyte składniki są dostatecznie czyste, otrzymuje się bezbarwne, przezroczyste szkliwo. Dodatek 8…10% dwutlenku cynowego daje szkliwo nieprzezroczyste, białe. Zarówno szkliwa przezroczyste, jak i białe, można barwić na różne kolory dodatkiem tlenków lub węglanów niektórych metali. Można również malować roztworami soli metali na nieszkliwionym podłożu ceramicznym i po naniesieniu szkliwa otrzymać barwny rysunek (farby podszkliwne) lub też malować na szkliwie i powtórnie wypalać (farby naszkliwne). Najczęściej występujące błędy to niestopnienie szkliwa, powodowane zbyt niską temperaturą w piecu lub zbyt wysoką temperaturą topnienia szkliwa oraz ściekanie stopionego szkliwa z podłoża ceramicznego, na skutek zbyt wysokiej temperatury w piecu lub zbyt niskiej temperatury topnienia szkliwa. Zwiększenie zawartości węglanu sodowego, boraksu lub tlenku ołowiu powoduje obniżenie, a dodatek większej ilości piasku, kaolinu lub skalenia – podwyższenie temperatury topnienia szkliwa. Takie zmiany składu należy jednak robić bardzo ostrożnie, gdyż nawet niewielkie dodatki powodują wydatne podwyższenie lub obniżenie temperatury topnienia.

Szkliw o dużej zawartości związków ołowiu nie należy nanosić do wnętrza naczyń przeznaczonych do przyrządzania potraw i napojów ze względu na trujące właściwości związków ołowiu!