Srebrzenie szkła (wykonanie lustra).
Przepolerować szkło wodną zawiesiną kredy szlamowanej lub tlenku magnezowego, po opłukaniu odtłuścić. Przygotować dwa roztwory:
(A) 9 g cukru rozpuścić w 100 cm3 wody destylowanej, dodać 0,5 cm3 (kilka kropel) stężonego kwasu azotowego, gotować przez 10 min, po ostudzeniu dodać 18 cm3 alkoholu etylowego. Przyrządzić co najmniej na jeden dzień przed użyciem. Roztwór jest trwały i może być przechowywany dowolnie długo. Zamiast cukru można użyć 10 g glukozy, dodawanie kwasu azotowego i gotowanie jest wówczas zbędne;
(B) 1 g azotanu srebra rozpuścić w 100 cm3 wody destylowanej, dodać roztwór 0,5 g wodorotlenku potasowego w 50 cm3 wody destylowanej. Wytrąca się brunatny tlenek srebra. Dodawać kroplami, ciągle mieszając, rozcieńczoną 1:5 wodę amoniakalną aż do momentu, gdy na dnie naczynia pozostanie drobna ilość nie rozpuszczonego osadu. Nadmiar amoniaku powoduje powstanie luster złej jakości. Należy pamiętać, że roztwory azotanu srebra i wodorotlenku potasowego tworzące roztwór (B) można oddzielnie przechowywać dowolnie długo (pierwszy w ciemnej butelce), natomiast ich mieszaninę z amoniakiem należy przygotowywać bezpośrednio przed użyciem. Przechowywanie jej grozi wybuchem!
Przygotowanie kąpieli srebrzącej: całą ilość roztworu (B) zmieszać z 6 cm3 roztworu (A) w wanience fotograficznej. Podana ilość wystarcza do posrebrzenia ok. 40 cm2 powierzchni szkła. Przy płytkach większych rozmiarów, należy odpowiednio zwiększyć ilości obu roztworów. W przygotowanej kąpieli zanurzyć płytkę szklaną i utrzymywać ciecz w ruchu, przez ciągłe kołysanie wanienki. Proces srebrzenia trwa ok. 20 min. Posrebrzoną płytkę wyjąć z kąpieli, chwytając za brzegi szkła, opłukać kilkakrotnie wodą destylowaną i wysuszyć w temperaturze pokojowej.
Pokrytą srebrem powierzchnię zabezpieczyć, przez pomalowanie farbą, złożoną z minii ołowianej i pokostu, używając do malowania miękkiego pędzelka. Po wyschnięciu farby usunąć nalot srebra z drugiej powierzchni szkła, przez przetarcie watą zwilżoną rozcieńczonym 1:10 kwasem azotowym, nie dotykając jednak brzegów szkła, aby kwas nie dostał się pod warstwę farby ochronnej, natychmiast dokładnie płukać wodą i wysuszyć.
W podobny sposób można srebrzyć wewnętrzną powierzchnię bombek choinkowych, a barwę nadawać przez malowanie zewnętrznych powierzchni lakierami. Otrzymane tą metodą powłoki srebrne są bardzo cienkie i łatwo ścieralne, nie nadają się więc do zdobienia naczyń szklanych lub porcelanowych.